Eromes + Tic Tac Chair

In de Blog van gisteren kwam het al even tersprake. Vandaag was de presentatiedag van Tic Tac Chair bij Eromes. Eromes is een grote meubelfabrikant die uitblinkt in kantoo en onderwijsinrichtingen. Het is een vrij innovatief bedrijf die zoals ze zelf zeggen anders durven kijken en anders durven doen. http://www.eromes.nl/visie.html

Het contact met Eromes is verzorgd door HSV. Zij zijn de producent van EPP producten, zij leverde de ontwerpopdracht aan school om zo nieuwe ontwerpers bekend te maken met hun matriaal. De directeur van HSV was erg enthausiast over ons ontwerp en heeft ons daarom geholpen aan een bedrijf die het ontwerp zou kunnen realiseren.

Na een aantal maanden afspraken maken en wat extra modellen, gingen vandaag 3 klasgenoten naar Eromes om het idee te presenteren. Erg spannend dus, zojuist heb ik contact opgenomen met 1 van deze klasgenoten en het bedrijf heeft er positief gereageerd. Ze werden ontvangen door de ontwerper van het bedrijf die het op zijn beurt vandaag of morgen gaat presenteren aan de directie. Volgende week horen we of men met ons ontwerp aan de gang gaat, dan zullen er ook vervolgafspraken gemaakt worden over vergoeding en vervolgstappen.

Al met al ben ik natuurluijk heel blij dat het idee zo goed ontvangen is en ik ben erg benieuwd of we straks ons eerste ontwerp op de markt hebben....

Wordt vervolgd...

Wat voer ik uit in een jaar tijd?

Misschien een wat raar blogonderwerp, omdat een blog meestal gaat over wat je recentelijk meemaakt, maar ik kwam er zo op doordat we nog 3 weken les hebben en de laatste projecten dus in deze week afgerond gaan worden. Een leuk overzichtje voor mezelf en voor jullie, altijd handig... Omdat het hele jaar in beeld weergeven wat saai wordt heb ik speciaal voor jullie wat hoogtepunten geslecteerd:

Ik denk dat ik de Chinareis wel als meest speciale reis uit mn leven (tot nog toe) kan bestempelen, het bijzondere aan de reis is dat ik me het grootste deel van de tijd meer een stagaire of student daar heb gevoeld dan een toerist, op die manier ervaar je zo'n land echt heel anders. De opdracht die we kregen was om een nieuwe motorbike vorm te geven voor Lifan (1 van de grotere auto en motorfabrikanten van China). Het moest een racerbike worden. Omdat ik nogal weinig verstand had van motorfietsen was dat een grote uitdaging. Toch was ik erg blij met het onderstaande resultaat:

Het 2e schoolproject was ook erg interessant. We kregen hierbij alleen een materiaal toegewezen en moesten hierbij zelf een innovatieve toepassing zien te vinden. Dat is behoorlijk goed gelukt, via allerlei denkrichtingen kwamen we uiteindelijk bij een meubelset uit. Namelijk een set van 9 krukjes met wandpanelen voor kinderen. Het leuke is dat het geheel ook als spel gebruikt kan worden. Vanwege die dubbele functie hebben we het product Tic Tac Chair genoemd. Voor dit product zijn we in contact met een meubelfabrikant die interesse heeft...

Tussendoor moeten voor het vak Vormgeving & Design ook het 1 en ander aan modelletjes gemaakt worden. Een opdracht was om een product van 3 euro te redesignen. Een leuke opdracht en het leverde bij mij een best leuk product op:

In april begon ik met de Hema Ontwerp wedstrijd. Een grote landelijke ontwerpwedstrijd die elk jaar door Hema georganiseerd wordt. Ik begon er vrij bijtijds mee omdat dit een erg leuke opdracht is om in je portfolio te gebruiken, verder ben ik sowieso altijd een groot fan van wedstrijden, omdat het altijd enorm spannend is en je lekker maandenlang kunt fantaseren wat er zou gebeuren als je de wedstrijd zou winnen. Het thema van de wedstrijd was oud is nieuw, hierbij zocht hema een bestaande vormgeving met een nieuwe toepassing of hergebruik van bestaande artikelen.

Een leuke opdracht, maar ik kon er niet voldoende mee, dus ik heb besloten de opdracht iets vrijer te implementeren. Daarbij kwam ik met Anne msnnende op het onderwerp kamperen. Ik bedacht dat het leuk zou zijn om de vormgeving van oude tenten en de retrodessins weer terug te laten komen. Zo gezegd zo gedaan (niet dus). 4 weken later en heeeeel veel uren werk en daar stond de tent, schaal 1:4 compleet met eigenontworpen dessin en een door mijn oma genaaid tentdoek. Echt een hobbyprojectje dus. Ton Horsten (een leraar op school) noemde het al spottend mijn kindje. Nu is het afwachten geblazen op de bekendmaking van de uitslag, ik hoopte stiekem op een eervolle vermelding, maar ik ben bang dat dat er niet in gaat zitten.

Tegelijk met het Hemaproject liepen nog 3 projecten 2 daarvan zijn wel het vermelden waard: Allereerst de leskist. Deze hebben we ontworpen voor kleuters, het bestaat uit een knikkerbaan met wat verschillende technische principes. Spelenderwijs leren de kinderen een wat technische principes ontdekken. Het pakket best uit perspex baanstukken en een perspex box waarin de baanstukken bevestigd kunnen worden. Zo ontwerp je je eigen knikkerbaan.

Het andere project kan eigenlijk meer als mijn "kindje" worden beschouwd. Het is het project die een dezer dagen afgerond gaat worden. Het is een slingeruurwerk uit perspex die op een wat ongebruikelijke manier is opgebouwd. Alle overbrengingen bevinden zich aan de wijzers waardoor er een geheel van grote ronddraaiende tandwielen zichtbaar is, dat heel complex oogt. Het is ook stiekem een best complex klokje en het assembleren zal nog wel wat hoofdpijn veroorzaken, maar de tandwielen zijn inmiddels uitgesneden en er is een plan van aanpak gemaakt vandaag. Ik heb er alle vertrouwen in dat het een prachtig uurwerkje wordt.

een tekening van de klok

Een foto van de klok. de achterplaat mist nog...

Het meest recente project van dit jaar is het redesignen van een cncfreesbank. Best intressant, omdat hierbij best veel met vormgeving te doen is. Het bedrijf waarvoor we de opdracht doen heeft echter wat andere eisen dan de school. Het bedrijf ziet het meer als vormgevingsonderzoek, terwijl school ook graag technische en productie eigenschappen in het project terug wil laten komen. Aankomende maandag worden 3 concepten gepresenteerd. Ik heb daarvoor de volgende 2 tekeneningen gemaakt:

Foto's heel veel foto's

Afgelopen weekend was druk, het leverde me behalve spierpijn & keelpijn ook nog eens zo'n 1500 foto's op. Het weekend begon heel ongebruikelijk om 7 uur 's ochtends. Normaal gesproken staat mijn zaterdagwekker namelijk op 8:20. Om half 8 stond ik namelijk bij Erik op de stoep om vervolgens om 8 uur in de Veluwehal te staan.

Daar begon toen de eerste ronde van het zwemfestijn, het zwemmen viel echter een beetje tegen, ik had het al geruime tijd niet meer gedaan en zeker niet in dat tempo. Na het zwemmen begon het foto's maken. Van ieder team moest sowieso een teamfoto komen en ook rouwvoet en de burgermeester moesten vereeuwigd worden. meer foto's zijn te zien op http://www.wsvoorthuizen.nl/

Na deze slopende middag moest 's avonds het volgende evenement alweer op de foto, namelijk Voorthuizen Live. Hierbij kwamen verschillende bandjes optreden zoals Nobuts, Talitha Holl en Gerald Troost.

Om het niet te verleren stond er gisteren nog een heuse fotoshoot van Erik en zijn familie op het programma. Erg leuk om te doen, die kinderen waren met geen mogelijkheid in bedwang te houden, maar het heeft wel leuke foto's opgeleverd

Propedeuse enzo

Het idee van een blog is dat je ook regelmatig iets post, daar zal het bij mij nog wel eens aan kunnen gaan schorten. Toch hier weer een update van de afgelopen weken.

Allereerst kwam er vandaaag een leraar langs onze ontwerpstudio's die mij even heel zachtjes op de rug tikte en met de mededeling kwam dat ik ergonomie net gehaald had met een 5,5. Het was voor mij overduidelijk wat deze korte zin allemaal inhield. Ten eerste ik ben vanaf nu in bezit van een propedeuse. Wat betekend dat ik nog 8,5 jaar over mijn studie mag gaan doen. (stond niet in de planning maargoed). Ten 2e was het overduidelijk voor mij dat deze beste meneer Horsten mij gewoon enorm gematst heeft. De toets was namelijk een regelrechte tegenvaller voor me. Ik had me er iets heel anders bij voorgesteld. Eigenlijk zou ik al 3 keer de mogelijkheid hebben gehad om de toets te maken. Het duurde echter tot afgelopen maandag dat ik hem voor het eerst inzag. Dat kwam door een drietal zaken: Het begon met een verkeerd geplande backpack, gevolgd door een examen Nederlands. Vervolgens bleek er dit jaar een roosterfout in mijn rooster te zitten, waardoor dit eigenlijk al de herkansing was.

Minder goed nieuws kwam vandaag in de vorm van een emailtje van bureau buitenland. Ze gaven aan dat het nog niet zeker is dat elke student een Erasmusbeurs ontvangt. Per juni zou er eventueel nog geloot moeten worden. Mocht ik de beurs niet krijgen dan zie ik per direct af van de buitenlandstudie en ga ik komend jaar beginnen met een Minor Allround Design in Zwolle. Het zal wel heel erg jammer zijn wanneer dat gebeurd :(

Verder nieuws is dat ik me aan het oriënteren ben op een stage in de regio Shanghai, Hongkong, Tokyo, Taipei, Singapore. Meest voor de hand liggend is dan dat de stage achter Carlow geplakt wordt, omdat ik dan niet voor een half jaartje naar Nederland moet. Hoe dan ook eerst afwachten welk bedrijf me zou willen hebben, een goed portfolio samenstellen en heel erg op tijd beginnen met regelen. Een nadeel van een jaar weg is wel dat je volgens mij van iedereen vervreemd zo ongeveer... Keuzes....

Voorbereidingsweekend

Eigenlijk is het slimmer om elke dag gewoon een bericht te posten dan hebben jullie niet in 1 keer zo'n berg te lezen. Ik heb nou eenmaal veel meegemaakt dat gebeurt altijd in vakanties.

Voorbereidingsweekend dus, eigenlijk ging ik er nogal blanco heen, Anne zei al dat het echt enorm tof was, maar eigenlijk was ik verwachtingsloos. Ik wist zelfs niet eens dat het een centraal weekend was (a).

Wat me door het hele weekend echt verbaasde was dat alles tot in de puntjes georganiseerd was. Er lag voor iedere deelnemer een heuse world servants weekend tas klaar. Tenzij je al eens mee was geweest, dan kreeg je namelijk een rugtas. Er heerste een heerlijk ontspannen

sfeertje hoewel het programma goed gevuld was met vieringen openingen en sluitingen.

Ook stonden er heuse groepsgames op het programma met ballonnen, nummertjes en een heuse groepsfoto, die nog het meest doet denken aan een slagveld. Ook werd er volop gevoetbald. De samenkomsten in de grote tent gingen altijd gepaard met veel schreeuwen klappen en andere type herrie, waardoor het enorm gezellig was. Je merkte dat er echt projectgroepen werden gevormd met een eigen groepscultuur. Hoewel wij al een tijd een groep hadden, heeft dit weekend ook onze groep wel geënthousiasmeerd.

Wat voor mij goed is bijgebleven is de waarde van kleinschalige projecten zoals world servants. Er valt voor veel type van ontwikkelingshulp wat te zeggen, zoals noodhulp, grootschalige project kleinschalige projecten. Allemaal zijn ze erg belangrijk. Wanneer je met zo weinig mogelijk geld zoveel mogelijk hulpmatriaal in een ontwikkelingsgebied wil krijgen ben je bij world servants op het verkeerde adres.

Wat maakt World Servants uniek?

Sowieso is world servants niet alleen een hulporganisatie ze gaan veel verder. We bouwen niet enkel een ziekenhuis en zeggen zoek het er maar mee uit. World Servant gaat relaties aan met bewoners daar. Wij bouwen het ziekenhuis niet voor ze maar met ze. We willen daarmee aangeven dat we ze wel zien staan en dat ze wel waardevol zijn ongeacht wat ze hebben. Ik geloof dat dit daar ook zijn uitwerking zou hebben, maar niet alleen daar, de 26 jongeren die meegaan tijdens deze reis (wij dus). Wij gaan zien hoe het er daar echt aan toe gaat. Niet meer door de beperkte ogen van de media, maar met eigen ogen, handen, neus, oren. Zo'n reis zal ons bewuster maken waar de andere 70% van de wereld in leeft en hoe wij eigenlijk gezegend zijn. Het zal ons wereldbeeld verbreden, en waardevolle relaties met elkaar opleveren en versterken. 26 jongeren worden warm gemaakt voor ontwikkelingswerk, dat betekend op den duur veel meer hulp dan dat ene ziekenhuis in Sankeswhar.

Ook de spreker die de volgende dag wat kwam vertellen sprak mij erg aan. Hij schetste een situatie van een man die helemaal "binnen" was. Hij leefde met zijn vrouw het grootste deel

van het jaar in zijn 2e huis in Frankrijk en belde elke week naar zijn kinderen en

kleinkinderen. Eigenlijk was hij dus zijn tijd aan het uitzitten voor hij dood zou gaan.

Ook vertelde hij over een man in Zimbabwe die veel deed voor de armen, gehandicapten en kinderen in zijn land. Hij deed dat niet omdat hij moest, maar het was echt zijn passie! Hij leefde voor anderen en met anderen. Aan het begin van dit decenium is hij omgekomen bij een verkeersongeluk. Wie van beide wil je zijn? Waar leef je voor? Wanneer heb je "het gemaakt" in je leven?

Kortom ik heb echt gruwelijk veel zin in de Indiareis, ik zie uit naar:

#Een hechte groep waardoor je je maskers thuislaat

#Een nieuwe cultuur

#Bijzondere ontmoetingen

#Een mooi eindresultaat

#Veel lol & plezier

#Als projectfotograaf mooie foto's van deze prachtige momenten

Stiekem begint deze blog al aardig in de richting te komen van diepe blog zoals Anne het altijd zo mooi omschrijft. Als luchtige afsluiter wil ik jullie de foto's van het voorbereidingsweekend niet onthouden. Vooral het Slagveld heeft voor veel gefronste wenkbrauwen gezorgd.

Milaan

Dit kun je zien als het eerste echt bericht, eigenlijk ben ik deze weblog wat aan de late kant begonnen wat de afgelopen weken heb ik nogal veel meegemaakt.

Milaan

Zoals veel van de lezers van deze blog allicht weten bevond ik me van 22 (eigenlijk 23) t/m 27 april in Milaan. Het doel van de reis was de meubelbeurs, als ontwerper is het belangrijk om de nieuwste trends in de gaten te houden en omdat dit de grootste meubelbeurs ter wereld betreft leek het ons leuk dit ook eens van dichtbij mee te maken. Ook onze Tic Tac Chair

(schoolproject) werd op deze beurs tentoongesteld. Al was de presentatie hiervan erg schraal te noemen.

De reis begon met een treinreis naar Mechelen, waar we bij de zus van Henk sliepen. De overige 2 reisgenoten waren Douwe en Martijn. Na een ietswat schrale nachtrust zette we onze reis voort naar Charleroi. Een bekende stad voor mij, omdat Deborah (mijn zus) en ik er al een

aantal keer geweest waren tijdens backpack en vrijwilligers werk in Cantignergues, maar dat even terzijde.

De vliegreis verliep soepeltjes tot de landing, w

e vlogen over de besneeuwde bergtoppen van de Alpen. Erg mooi! Toen de landing werd ingezet viel het op dat het vliegveld goed zichtbaar was en we er op zo'n kilometer afstand langsvlogen. Daarna maakte het vliegtuig een sterke bocht en de piloot ztte de motoren nog maar eens goed aan want we vlogen niet bar hoog meer (je kon mensen zien lopen zegmaar. tijdens die bocht schudde het vliegtuig nogal vanwege turbulentie. Mijn klasgenoten zagen wat bleekjes en leken mijn blij kijkende hoofd die genietend naar buiten keek niet zo op prijs te stellen. De landing zelf verliep ook nogal grappig. Vanwege enige windvlagen vloog het vliegtuig schuin op de baan af. Op het laatste moment trok de piloot het vliegtuig recht, wat resulteerde in een schuine nogal lompe landing.

Wat erg opviel in Milaan waren de immense gebouwen, de aardige Italianen en de exentrieke designers. Zo konden we eigenlijk al op dag 1 concluderen dat we niet echt bepaald steriotype designers waren. A. geen van ons was homo B. we droegen geen brilletje. C. we misten een baardje. D. we hadden te weinig dunk van onszelf. Hoe dan ook er liepen natuurlijk ook zat normale mensen tussen (alles is relatief).

Ik kan me voorstellen dat het vrij saai is om zo'n heel lang reisverslag te lezen daarom beperk ik me maar even tot de hoogte en dieptepunten. Nouja tijdens deze reis heb ik een motto opgedaan waardoor zelfs dieptepunten relatief worden: "Het kan altijd erger". Ik kreeg op de laatste dag wat moeite met het verdedigen van deze stelling vanwege 36 uur durende neerslag, wat resulteerde in een waterpijl van +5cm in de tent. Daaruit moest ik concluderen dat we de nacht in de kantine moesten doorbrengen. Achteraf kon het ook echt zat erger, want ze hadden voor ons een terraswarmer geregeld, we hebben die avond leuke mensen gesproken en zelfs reismaatjes voor de terugweg (tot Bergamo) gevonden.

Toch leek de omgeving mijn stelling niet heel hard te accepteren. Terug in Charleroi bleek bijvoorbeeld Henks koffer niet aangekomen te zijn. De trein naar Antwerpen had tractie problemen, vervolgens bleek ook nog eens dat Utrecht alleen per stoomtrein te bereiken was. in plaats van 10 uur ariveerde ik om half 12 op Barneveld Noord, ook mijn ouders namen dat niet geheel in dank af. Hoe dan ook het was een fantastische reis met leuke nieuwe ervaringen!

Een Weblog

Waarom een weblog?

Omdat ik veel mensen niet zo heel veel meer spreek en ik regelmatig dingen meemaak die voor anderen misschien ook interessant zijn om te weten. Ik zie mijn weblog een beetje als een soort van openbare mail. De bedoeling is dat hier elke week wat dingen terecht komen die ik heb meegemaakt, waarover ik nadenk en dat soort zaken. Ook heb ik wat buitenland plannen voor volgend jaar. Middels deze weblog kunnen jullie dan lezen wat ik daar zoal meemaak.

Omdat ik nogal een cameraverslaving heb komen er ook met enige regelmaat foto's op deze weblog te staan. Ook mooie nummers, leuke filmpjes en dat soort zaken gaan hier terecht komen.