Milaan

Dit kun je zien als het eerste echt bericht, eigenlijk ben ik deze weblog wat aan de late kant begonnen wat de afgelopen weken heb ik nogal veel meegemaakt.

Milaan

Zoals veel van de lezers van deze blog allicht weten bevond ik me van 22 (eigenlijk 23) t/m 27 april in Milaan. Het doel van de reis was de meubelbeurs, als ontwerper is het belangrijk om de nieuwste trends in de gaten te houden en omdat dit de grootste meubelbeurs ter wereld betreft leek het ons leuk dit ook eens van dichtbij mee te maken. Ook onze Tic Tac Chair

(schoolproject) werd op deze beurs tentoongesteld. Al was de presentatie hiervan erg schraal te noemen.

De reis begon met een treinreis naar Mechelen, waar we bij de zus van Henk sliepen. De overige 2 reisgenoten waren Douwe en Martijn. Na een ietswat schrale nachtrust zette we onze reis voort naar Charleroi. Een bekende stad voor mij, omdat Deborah (mijn zus) en ik er al een

aantal keer geweest waren tijdens backpack en vrijwilligers werk in Cantignergues, maar dat even terzijde.

De vliegreis verliep soepeltjes tot de landing, w

e vlogen over de besneeuwde bergtoppen van de Alpen. Erg mooi! Toen de landing werd ingezet viel het op dat het vliegveld goed zichtbaar was en we er op zo'n kilometer afstand langsvlogen. Daarna maakte het vliegtuig een sterke bocht en de piloot ztte de motoren nog maar eens goed aan want we vlogen niet bar hoog meer (je kon mensen zien lopen zegmaar. tijdens die bocht schudde het vliegtuig nogal vanwege turbulentie. Mijn klasgenoten zagen wat bleekjes en leken mijn blij kijkende hoofd die genietend naar buiten keek niet zo op prijs te stellen. De landing zelf verliep ook nogal grappig. Vanwege enige windvlagen vloog het vliegtuig schuin op de baan af. Op het laatste moment trok de piloot het vliegtuig recht, wat resulteerde in een schuine nogal lompe landing.

Wat erg opviel in Milaan waren de immense gebouwen, de aardige Italianen en de exentrieke designers. Zo konden we eigenlijk al op dag 1 concluderen dat we niet echt bepaald steriotype designers waren. A. geen van ons was homo B. we droegen geen brilletje. C. we misten een baardje. D. we hadden te weinig dunk van onszelf. Hoe dan ook er liepen natuurlijk ook zat normale mensen tussen (alles is relatief).

Ik kan me voorstellen dat het vrij saai is om zo'n heel lang reisverslag te lezen daarom beperk ik me maar even tot de hoogte en dieptepunten. Nouja tijdens deze reis heb ik een motto opgedaan waardoor zelfs dieptepunten relatief worden: "Het kan altijd erger". Ik kreeg op de laatste dag wat moeite met het verdedigen van deze stelling vanwege 36 uur durende neerslag, wat resulteerde in een waterpijl van +5cm in de tent. Daaruit moest ik concluderen dat we de nacht in de kantine moesten doorbrengen. Achteraf kon het ook echt zat erger, want ze hadden voor ons een terraswarmer geregeld, we hebben die avond leuke mensen gesproken en zelfs reismaatjes voor de terugweg (tot Bergamo) gevonden.

Toch leek de omgeving mijn stelling niet heel hard te accepteren. Terug in Charleroi bleek bijvoorbeeld Henks koffer niet aangekomen te zijn. De trein naar Antwerpen had tractie problemen, vervolgens bleek ook nog eens dat Utrecht alleen per stoomtrein te bereiken was. in plaats van 10 uur ariveerde ik om half 12 op Barneveld Noord, ook mijn ouders namen dat niet geheel in dank af. Hoe dan ook het was een fantastische reis met leuke nieuwe ervaringen!