Voorbereidingsweekend

Eigenlijk is het slimmer om elke dag gewoon een bericht te posten dan hebben jullie niet in 1 keer zo'n berg te lezen. Ik heb nou eenmaal veel meegemaakt dat gebeurt altijd in vakanties.

Voorbereidingsweekend dus, eigenlijk ging ik er nogal blanco heen, Anne zei al dat het echt enorm tof was, maar eigenlijk was ik verwachtingsloos. Ik wist zelfs niet eens dat het een centraal weekend was (a).

Wat me door het hele weekend echt verbaasde was dat alles tot in de puntjes georganiseerd was. Er lag voor iedere deelnemer een heuse world servants weekend tas klaar. Tenzij je al eens mee was geweest, dan kreeg je namelijk een rugtas. Er heerste een heerlijk ontspannen

sfeertje hoewel het programma goed gevuld was met vieringen openingen en sluitingen.

Ook stonden er heuse groepsgames op het programma met ballonnen, nummertjes en een heuse groepsfoto, die nog het meest doet denken aan een slagveld. Ook werd er volop gevoetbald. De samenkomsten in de grote tent gingen altijd gepaard met veel schreeuwen klappen en andere type herrie, waardoor het enorm gezellig was. Je merkte dat er echt projectgroepen werden gevormd met een eigen groepscultuur. Hoewel wij al een tijd een groep hadden, heeft dit weekend ook onze groep wel geënthousiasmeerd.

Wat voor mij goed is bijgebleven is de waarde van kleinschalige projecten zoals world servants. Er valt voor veel type van ontwikkelingshulp wat te zeggen, zoals noodhulp, grootschalige project kleinschalige projecten. Allemaal zijn ze erg belangrijk. Wanneer je met zo weinig mogelijk geld zoveel mogelijk hulpmatriaal in een ontwikkelingsgebied wil krijgen ben je bij world servants op het verkeerde adres.

Wat maakt World Servants uniek?

Sowieso is world servants niet alleen een hulporganisatie ze gaan veel verder. We bouwen niet enkel een ziekenhuis en zeggen zoek het er maar mee uit. World Servant gaat relaties aan met bewoners daar. Wij bouwen het ziekenhuis niet voor ze maar met ze. We willen daarmee aangeven dat we ze wel zien staan en dat ze wel waardevol zijn ongeacht wat ze hebben. Ik geloof dat dit daar ook zijn uitwerking zou hebben, maar niet alleen daar, de 26 jongeren die meegaan tijdens deze reis (wij dus). Wij gaan zien hoe het er daar echt aan toe gaat. Niet meer door de beperkte ogen van de media, maar met eigen ogen, handen, neus, oren. Zo'n reis zal ons bewuster maken waar de andere 70% van de wereld in leeft en hoe wij eigenlijk gezegend zijn. Het zal ons wereldbeeld verbreden, en waardevolle relaties met elkaar opleveren en versterken. 26 jongeren worden warm gemaakt voor ontwikkelingswerk, dat betekend op den duur veel meer hulp dan dat ene ziekenhuis in Sankeswhar.

Ook de spreker die de volgende dag wat kwam vertellen sprak mij erg aan. Hij schetste een situatie van een man die helemaal "binnen" was. Hij leefde met zijn vrouw het grootste deel

van het jaar in zijn 2e huis in Frankrijk en belde elke week naar zijn kinderen en

kleinkinderen. Eigenlijk was hij dus zijn tijd aan het uitzitten voor hij dood zou gaan.

Ook vertelde hij over een man in Zimbabwe die veel deed voor de armen, gehandicapten en kinderen in zijn land. Hij deed dat niet omdat hij moest, maar het was echt zijn passie! Hij leefde voor anderen en met anderen. Aan het begin van dit decenium is hij omgekomen bij een verkeersongeluk. Wie van beide wil je zijn? Waar leef je voor? Wanneer heb je "het gemaakt" in je leven?

Kortom ik heb echt gruwelijk veel zin in de Indiareis, ik zie uit naar:

#Een hechte groep waardoor je je maskers thuislaat

#Een nieuwe cultuur

#Bijzondere ontmoetingen

#Een mooi eindresultaat

#Veel lol & plezier

#Als projectfotograaf mooie foto's van deze prachtige momenten

Stiekem begint deze blog al aardig in de richting te komen van diepe blog zoals Anne het altijd zo mooi omschrijft. Als luchtige afsluiter wil ik jullie de foto's van het voorbereidingsweekend niet onthouden. Vooral het Slagveld heeft voor veel gefronste wenkbrauwen gezorgd.